BUDAK PAHATU LALIS


Jaman baheula aya dua budak—adi lanceuk—geus teu indung teu bapa, teu sanak teu kadang. Éstu éta barudak téh pahatu lalis. Lanceukna lalaki kira-kira umur tujuh taun, adina awéwé kira-kira umur lima taun.

Titinggal kolotna ngan imah réyod wungkul.

Pagawéan éta barudak sapopoéna ngarala suluh ka leuweung, mulungan pangpung atawa lanceukna naék kana tatangkalan, mites-miteskeun rangrang nu gararing. Éta suluh téh dijual ka tatangga-tatanggana atawa ka pasar. Ladangna keur waragad hirup maranéhna.

Hiji mangsa ngarala suluhna di tegalan eurih. Di dinya réa tatangkalan. Eurihna sadedeg-sadedeg. Ku maranéhna katénjo aya tangkal loa nu buahna raruhruy pikabitaeun. Nu lalaki naék kana tangkal loa, ngalaan buahna nu arasak, diasup-asupkeun kana koja bawana. Adina ngadagoan di handap, nyanghunjar lambar dina tumpukan eurih hirup.

Teu lila budak awéwé téh ngawih kieu:

Kang tulungan, Kang tulungan,

aya nu gagarayaman,

kana suku jeung ngégélan!

Ceuk lanceukna ti luhur bari jongjon ngalaan buah loa:

Usap baé Nyai, meureun sierum!

Teu lila budak awéwé téh ngawih deui:

 Kang tulungan, Kang tulungan,

aya nu gagarayaman,

kana suku jeung ngégélan!

Cék lanceukna ti luhur tangkal loa, naékna beuki luhur:

Usap baé Nyai, meureun sireum!

Teu lila kadéngé deui budak awéwé téh ngawih deui:

Kang tulungan, Kang tulungan

aya nu gagarayaman,

kana suku jeung ngégélan!

Cek lanceukna ti luhur tangkal loa:

“Usap baé Nyai, meureun sireum!”

Budak awéwé ngawih deui, tapi soranan beuki laun, malah les pisan:

 

Kang tulungan, Kang tulungan,

aya nu gagarayaman, kana…

Lanceukna turun, pohara kagéteunana, lantaran adina euweuh dina tempatna. Eurih urut diuk adina busik. Nu barusik téh ngabulungbung manjang, ku lanceukna tuluy dipapay. Dina tungtungna nu busik téa, katingal ku manéhna, oray sanca sagedé gulungan kasur…nangkarak beungkang paéh, beuteungna bungkiang. Sigana paéh kamerekaan. Keur kitu kadéngé ku éta budak lalaki, sora manuk di luhur kiara, “Cukrih, cukrih, turih ku pucuk eurih. Cukrih, cukrih, turih ku pucuk eurih!”

Ti dinya lanceukna téh niruk pucuk eurih nu garing, nu seukeut, tuluy beuteung oray téh diturih. …Ana boréngkal téh adina, hirup teu sakara-kara. Regeyeng nu lalaki manggul beungkeutan pangpung, ngiringkeun adina, baralik bari ngadalaharan buah loa anu arasak.

Dua taun ti harita.

Dina musim katiga, cai walungan tiba ngérélék. Hiji mangsa ménak-ménak ti dayeuh ngersakeun munday di Leuwi Sipatahunan.

Dina waktuna, barudak pahatu ogé milu tarurun ka leuwi. Mimitina mah nu lalaki nyairan beunteur jeung hurang nu marabok, adina nu ngundangan. Lila-lia budak lalaki téh kabitaeun ku palika nu teuleum mareunang lauk galedé. Manéhna milu teuleum. Enya baé, manéhna ogé meunang nilem. Sumangetna beuki gedé, tuluy teuleum ka nu jero. Tapi aya jamna manéhna teu mumbul-mumbul. Adina jejeritan ménta tulung. Teu lila hiji palika mumbul bari nangkeup Si Ujang pahatu geus…maot. Adina ceurik auk-aukan, akang-akangan.

Ku palika duaan, mayit téh dianteurkeun ka imahna, digolérkeun dina babaléan, diruruban ku samak butut. Cék salah saurang nu nganteurkeun, “Dikuburna mah isukan. Ayeuna mah kapalang, kami keur munday,” tuluy maranéhna ka leuwi deui.

Budak awéwé ingeteun kana omongan indungan basa rék maot. Kieu, “Ieu jimat ti karuhun, simpen sugan aya maunatna.” Nu disebut jimat téh mangrupa hihid. Ku budak awéwé harita dicokot, tuluy dipaké ngageberan mayit lanceukna bari ngawih, kieu:

Geber-geber hihid aing,

hihid aing kabuyutan,

warisan ti nini aki,

pangusir bibit kasakit,

panawa anu cilaka.

Anéh mayit téh ngerenyed.

Ngawih kadua kali:

Geber-geber hihid aing,

hihid aing kabuyutan,

warisan ti nini aki,

pangusir bibit kasakit

panawa anu cilaka.

Mayit téh beunta, panonna gular-giler.

Ngawih katilu kali:

 Geber-geber hihid aing,

hihid aing kabuyutan,

warisan ti nini aki,

pangusir bibit kasakit,

panawa anu cilaka.

Jarangkang lanceukna hudang, waluya teu sakara-kara.

Kacaritakeun raja di éta nagara kagungan putra hiji-hijina pameget, nunggal. Éta putra ku ibu ramana pohara didama-damana. Keur kasép jeung calakan téh, handap asor jeung hadé basa deuih.

Hiji mangsa éta kakasih ibu ramana téh teu damang wales. Dukun lepus dikelun, paraji sakti dikerid; tapi saurang ogé boh jampéna boh ubarna taya nu mental. Nu teu damang dengdeng baé, malah wuwuh répot. Cindekna, dukun lepus ilang lepusna; paraji sakti leungit saktina. Nu nyoba ngalandongan munggah ka ngantay. Tapi teu aya nu hasil.

Kangjeng Raja jeung praméswari siang wengi teu tebih ti pajuaran nu teu damang. Pamaréntahan mah kumaha Patih baé.

Di imah barudak pahatu. Nu lalaki ka adina nyaritakeun putra Raja nu teu damang wales, teu aya nu bisa ngalandongan, “Kumaha upami Nyai nyobaan ngageberan ku hihid jimat?”

“Asal diidinan asup ka karaton,” témbalna.

Lanceukna ngadeuheus ka Juragan Patih, neda widi yén adina badé nyobi ngalandongan nu teu damang.

“Saha baé boh kolot boh ngora, boh lalaki boh awéwé, meunang nyobaan. Ngantay baé!”

Isukna dianteur ku lanceukna, Si Nyai milu ngantay ngalandongan. Gancangna bagéan Si Nyai asup. Kusiwel tina jero bajuna, Si Nyai ngaluarkeun hihid jimatna, tuluy ngageberan nu teu damang bari ngawih:

Geber-geber hihid aing,

hihid aing kabuyutan,

warisan ti nini aki,

pangusir bibit kasakit,

panawa anu cilaka.

Nu teu damang, anu tadina peureum baé téh bray beunta.

Ngawih kadua kali:

Geber-geber hihid aing,

hihid aing kabuyutan,

warisanti nini aki,

pangusir bibit kasakit,

panawa anu cilaka.

Nu teu damang socana gular-giler, rurat-rérét ka ibu ramana, nyéh imut.

Ngawih katilu kalina:

 Geber-geber hihid aing,

hihid aing kabuyutan,

warisan ti nini aki,

pangusir bibit kasakit,

panawa anu cilaka.

Jarangkang nu teu damang téh gugah. Sang Raja ngarangkul putrana. Ari praméswari ngarangkul Si Nyai, digaléntor diciuman. Boh Sang Raja boh Praméswari rarambay socana. Cisoca kabingah.

Ti harita Si Nyai teu meunang balik deui, kudu tetep di karaton, diasih pisan ku Praméswari jeung ku Sang Raja. Beuki lila beuki geulis, beuki apal tata-titi kaménakan.

Barang Pangéran jeung Si Nyai pada sawawa, tuluy ku Sang Raja ditikahkeun. Péstana ramé pisan. Lanceuk Si Nyai diangkat jadi mantri.***

 

(Tina Utara Utari, karya Ki Umbara)

 

SI KABAYAN NGALA NANGKA


Jaman baheula, di hiji lembur, aya hijikulawarga anu dikenal ku masarakat, nya éta kaluarga si Kabayan. Si kabayan téh cicingna jeung mitohana lantaran can bogaeun imah. Dina hiji poé, si kabayan téh keur ngalamu mikiran nyi Iteung anu geulis pisan. Tapi manéhna téh kaganggu kusabab mitohana ngageroan si kabayan anu keur diuk dihandapeun tatangkalan, “Kabayan… kabayan kadieu.” Ceuk mitohana. Éta nangka téhdi kebon geura ala… ceuk si Arnasan nangka di kebon téh geus karolot jeung jigana mah geus arasak deuih. Mitohana ngabéjaan si kabayan. “Mangga atuh bah… tapi sim kuring badé neda heula, ngarah jagjag!” tembal si kabayan. “Heeuh…jung atuh.”

Nepi ka kebon, si kabayan téh ulak-ilik néangan tangkal nangka. “Mana nya tangkal nangka téh?”. Bari ningali ka luhur. “Tah éta tangkal nangkana… garede deuih nangkana.” Ceuk si kabayan. “Aya hiji… dua…. tilu…. opat… eh geuning aya lima deuih.” Bungah si kabayan. Sanggeus kitu, si kabayan téh térékél naék, tuluy nangka téh di kepluk kepluk ku bedog. “Alhamdulillah nangka téh arasak kabéh, hmmmm seungit pisan ieu nangka téh, bener nu dibéjaan ku abah nangka téh geus arasak.” Si kabayan ngomong sorangan.

Sanggeus nangka dikepluk-kepluk, nangka téh diragragkeun ku si kabayan. “Blug.. blug… blug…” nangka téh maruragan, si kabayan turun, tuluy nangka téh dikumpulkeun dihandapeun tangkalna bari jeung susah payah kusabab nangka téh galedé kabéh. “Aduh beurat pisan euy…”. si kabayan ngangkat nangka anu baradag. “aduuuuh…”. si kabayan téh nyeri cangkéng. “Duh… kumaha ieu téh mawana? Nangka téh salima-lima, galedé deuih.”

Si kabayan téh kabingungan. “aeeh… heeuuh…pan di belah ditu téh aya walungan, anu brasna ka sisi imah… ahh urang palidkeun waé, engké ogé nepi. Hiji-hiji nangka téh di gorolongkeun kana walungan. Tuluy nangka téh digujibar-gujubarkeun kana walungan, bari pokna “Jung…manéh baralik tiheula, engké ereun disisi imah… engké kuring nuturkeun pandeuri.” Ceuk si kabayan ka nangka. Tuluy si kabayan balik bari hariringan, “Durirang durirang…. durang durariing…..”.

Nepi ka imah si kabayan téh ditanya ku mitohana. “Kabayan… kabayan mana nangka téh geuning manéh balik lengoh?”. “Haarrr ari abah… pan nangka téh geus baralik tiheula ka dieu, can balik kitu? Pan ku kuring dipalid-palidkeun kana walungan… piraku teu ngalarti, da nangkana ogé geus karolot ieu atuh bah.” Tembal si kabayan. “Heeh dasar borokokok.” Ceuk mitohana bari ambeuk pisan, bari ngajiwir ceuli si kabayan. “Aduuuh nyeuri bah ampun..” si kabayan pupuringisan kusabab ceulina di jiwir ku mitohana.

Misteri “Cingcangkeling”


“Cingcangkeling manuk cingkleung cindeteun,

plos ka kolong bapa satar buleneung”

Pastinya semua urang Sunda sudah tidak heran lagi dengan kakawihan ini. Lagu cingcangkeling sudah menjadi satu kebudayaan yang melekat pada urang Sunda, karena lagu ini sudah lama adanya dari jaman baheula. Tapi tahukan anda apa maksud isi dari nyanyian cingcangkeling? jujur saja, saya tidak tahu. Mungkin nyanyian ini hanyalah kakawihan urang Sunda dari jaman dahulu yang biasa dinyanyikan pada anak kecil untuk menghibur. Hal ini saya jadi teringat obrolan dengan teman seperjuangan. Pada saat itu memang kita sedang membahas tentang lagu cingcangkeling. Ya tentu saja penjelasannya tidak begitu jelas karena masih mengawang-ngawang. Karena untuk mengetahui maksudnya kita harus mengerti arti per kata dari lagu itu.

Ya intinya yang saya tangkap menurut versi saya lagu ini menceritakan tentang burung yang sedang diam “nangkring” di kandangnya. That’s all 😀 mungkin teman-teman yang sedang membaca blog ini ingin berbagi pengetahuanya tentang lagu ini silahkan langsung comment di bawah. Hatur Nuhun 🙂

Harus Tetap Menulis Sepertinya


Nggak lama sebelum bulan ramadhan saya dapat SMS dari pembaca blog saya. Tentunya surprise dan seneng banget dapat SMS dari orang yang sudah membaca blog sendiri. Siapa juga yang nggak seneng kan dapet respon yang bagus dari pembaca? Rasanya tuh ibarat dapet pengharagaan nobel (haha lebay :p), lebih tepatnya ini menjadi sebuah teguran keras untuk saya supaya jangan berhenti menulis. Oke, pada hari itu juga saya mikir kok bisa ya tulisan saya yang sudah lama dan mungkin basi menurut saya masih ada juga yang baca. Sempat dulu saya punya keinginan jadi penulis tapi hal itu selalu saja berhenti di tengah. Dan saat ini terbukti bahwa tulisan memang hidup abadi selama kehidupan belum berakhir. Melalui tulisan ini saya hanya ingin menyampaikan banyak terimakasih kepada seseorang yang sudah mengingatkan saya lagi untuk menulis 🙂 dan semoga semua tulisan yang saya buat apapun itu bisa berguna untuk banyak orang di dunia. Amin.

Intermezzo Doang


Udah lama ga buka blog untungnya ga sampe lumutan, uda lama juga ga nulis. Sekalinya nulis pasti bingung mau nulis apa soalnya banyak banget yang pengen diceritain.

Kemarin bulan Agustus gue sempet main sama geng “Bungah” yang diketuai si Aji Nganga haha, tapi tetep yang paling hebat si Iyeng sih sebagai manager sopir merangkap jadi bendahara sekaligus seksi acara hehe. Waktu itu seru banget berangkat pagi pulang pagi lagi, sibuk ngeliatin yang mangkal tengah malem #eh #abaikan. Sekarang kita ada planing buat jalan ke jogja, semoga aja jadi #amin.

Oya ada kabar gembira target gue buat nurunin berat badan akhirnya tercapai 😀 HAHA. Gw program diet selama 2 bulan lebih dan berat gue turun 8 kg hwaa itu adalah hal yang paling terindah dalam hidup gue. Semua itu berkat dukungan orang-orang disekitar gue #makasihyaJ 😛 dan ga lupa juga buat teh Aci yang selama ini jadi mentor yang baik buat program diet gue hhe. Makasi juga buat temen-temen gue yang slalu nyemangatin meskipun ada beberapa yang nyebelin. Setelah gue sukses diet akhirnya nyokap gue percaya dan jadi ikut-ikutan pengen program #huu. Syukur deh kalo gitu biar sekeluarga pada langsing semua.

Hmm sekarang koleksi film di netbook gue uda banyak loh, hasil dari minta-minta itu juga ._. tapi sekarang uda males nonton,, bosen kayaknya dari semester 1 sampe sekarang kerjaannya nonton melulu. Apalagi kalo uda nonton film korea bawaannya kesel *ni film kapan kelarnya* rasanya lamaaaaaaaa banget, terlalu melow dan bertele-tele #maapyakyangngerasaartiskorea hihi. Udah ah! Masih banyaaaaaaaak yang pengen gue tulis, to be continue aja J

Untittle


-untittle-
(Ari dwi hidayanti)

Aku hidup bersama dawai-dawai indah yang bukan aku tuju.
Tak terasa telah aku lewati seperempat perjalanan teoriku.
Menuju kemunafikan impianku.

Bersama mereka bidadari baik hati, seakan-akan kita sama dan sependeritaan.
Seketika senang, karena mereka yang memahami aku.
Lalu benci pada diri yang munafik.

Aku baru memahami bahwa tak ada waktu yang bisa kembali.
Lalu bagaimana aku bisa melanjutkan hidup?
Tenang, disini masih banyak bidadari baik hati walau kadang mereka berubah menjadi ratu iblis.

Posted from WordPress for Android

Silat Ciaaaatt….


Tos lami henteu nyerat deui sabada paciweuh ku kuliah. Ayeuna mijil deui hoyong ngacapruk, bédana ayeuna mah ku basa Sunda. Itung-itung ngaraheutkeun skill nulis ku basa Sunda, piraku atu mahasiswa jurusan Sunda teu tiasa nulis ku basa Sunda. Tapi da teu gampang loba hahalangana, aya waé bangbaluh mun badé nulis téh pangpangna mah horéam éta. Hehe.

Emang bener sih nulis ogé kaasup kaparigelan matak peryogi pisan di asah carana nya ku latian. Urang ogé henteu ngan saukur bisa ngomong ku Sunda baé tapi ogé kudu punjul dina nulis. Urang Sunda kudu bisa ngabuktikeun yén urang ogé punjul dina atikan jeung pangaweruh. Kapan tos aya buktosna ogé dina naskah sanghyang Siksakandang Karesian, naskah éta téh ngabuktoskeun yén urang Sunda medalkeun hiji karya tinulis pang hebeul na ti Jawa. Tapi mun katempo ka ayeunakeun urang Sunda téh kalakah teu katingal.

Tah, wangsul ka topik. Sabenerna loba kénéh picaritaeun nu saé na mah kudu di tulis. Carita boboran kamari di lembur seeur pisan anu matak pikaseurieun tapi da bakal kurang ramé mun dicaritakeun kucara tinulis kieu kusabab kuring nu nulisna.hehe. Ditambah ogé kuring bingung rék timana mimitian nulisna.

Duka ngimpen naon kuring ayeuna jadi milu kagiatan silat di kampus. Kamari téh munggaran kuring latian. Saumur-umur kuring can pernah miluan nu ngeunaan silat, matak pas latian téh hayang seuri waé. Komo anu matak pikaseurieun mah ningal si Eka latian silat siga nu rék ngibing jeung nge-dance 😀 meuni karaku éta téh, mereun teu biasa ogé ningal manéhna nyilat jadi wéh hayang seuri waé. Hehe.

Jujur wéh kuring teu aya niat atawa kereteg asup di dunya persilatan tapi duka kunaon ujug-ujug jol asup jadi anggota. Mereun awalna téh diajak ku si Eka, tuluy silat ogé kapan masih kénéh budaya Sunda nya teu nanaon lah itung-itung ngeusi waktu lowong ngarah gaul tibatan nambru di kostan. Mimitina mah si Eka téh ngajakna asup karate tapi pas hari H na rék daftar téh kalakah ngedrop. Jadi wéh aya usul asup ka silat waé, sanaos sami waé diajar bela diri éta téh masih aya unsur kasundaanana tuluy pastina bakal saluyu jeung garapan urang.

Kamari latian téh cingcin kuring leungit. Kapan kamari téh latian najong jeung ninju, basa keur ninju panangan téh asa nyeuri nya heeuh saur pangaping téh da ngangge cingcin. Tuluy wéh éta cingcin kuring lesotkeun diasupkeun ka pésak training. Pas réngsé latian kuring nyadar teu aya cingcin di pesak téh. Reuwas wéh, sadayana jadi ngabantuan néangan éta cingcin. Teu pira sih ngan cingcin pérak tapi da cingcin éta téh paméré ti mamah. Tapi untungna kapanggih ogé éta cingcin ku si tétéh. Alhamdulillah. \(´`)/

Kopi Arabika dan Robusta :)


Ok baiklah kawan, dari pada saya galau meratapi IP dan gelisah karena di kostan sendiri lebih baik saya share pengetahuan saya mengenai kopi. Pengetahuan saya mengenai kopi merupakan kejadian secara tidak langsung ketika di kampus, kelompok saya mendapatkan bahasan mengenai mata pencahariaan di tatar Sunda. Di awal memang banyak sekali kategori tempat observasi yang ingin dibahas untuk presentasi yaitu diantaranya karinding (alat musik sunda, milih ini karena nyambung sama matkulnya yaitu “budaya Sunda”), tahu Lembang (tempatnya pasti di Lembang), Maicih, dan yang terakhir kopi Aroma. Dengan susah payah kami udar-ider meminta surat izin dari jurusan dari mulai Teh Elsa yang “sesuatu” sampai Teh Elsa lagi yang “sesuatu” (urang gé teu ngarti) dan antukna jodoh kita pada kopi Aroma ini yang lokasinya di Jl.Banceuy.

KOFFIE FABRIEK AROMA BANDOENG

Saya ingin tahu apa yang ada dibenak kalian setelah melihat tulisan diatas? Mungkin kalian berfikir bahwa tulisan itu ALAY, tapi sungguh itu adalah brand dari kopi aroma Bandung ini. Jangan berfikir itu adalah alay, itu adalah tulisan/ejaan bahasa Belanda. Kenapa tulisannya Belanda? Ya, memang adanya kopi di Indonesia ini khususnya Jawa Barat dengan kualitas yang bagus karena adanya pengaruh dari Belanda pada zaman Deandles.

Pada zaman Hindia Belanda (setelah VOC bangkrut), Gubernur H. W Daendles mengadakan proyek Grote Postweg (Jalan Raya Pos), yaitu membuat jalan dari Anyer sampai Panaruka. Selain itu, Daendles juga mengadakan kewajiban untuk menanam kopi di Priangan, utamanya di daerah Cianjur, Bandung, Sumedang, dan Parakan Muncang (1808-1809).

Nah, sejarah berdirinyaKoffie Fabriek Aroma Bandoeng ini pada tahun 1930 oleh Tan Houw Sian. Tan Houw Sian memiliki keberanian untuk membuka usahanya ini karena ia merasa memang bisa. Tan Houw Sian memiliki keahlian terhadap kopi karena ia sudah sepuluh tahun bekerja di pabrik kopi Belanda (1920-1930). Dan sekarang pabrik kopi aroma Bandung sudah dipegang oleh anak satu-satunya yaitu Widypratama. Kualitas Kopi Aroma ini sangat bagus terbukti dari ke eksistensiannya hingga saat ini masih disenangi oleh pecinta kopi. Ini dikarenakan dari cara pengolahan yang tidak berubah dari zaman dahulu sampai sekarang dengan tetap mempertahankan cara traditionalnya.

ARABIKA DAN ROBUSTA

Dua jenis kopi ini menjadi kopi unggul yang banyak digemari oleh pecinta kopi di seluruh dunia.

Untuk kopi Arabika ini telah menguasai 70% pasaran di dunia. Ini karena memang biji kopi Arabika mempunyai kualitas yang lebih unggul daripada biji kopi lainnya. Keunggulan itu dilihat dari rasanya yang lebih enak.

Untuk kopi Robusta menguasai sisanya yaitu 30%. Ini karena Robusta dianggap memiliki kualitas nomer 2 setelah Arabica. Mungkin banyak beberapa faktor, salah satunya dari rasa sudah tentu Robusta lebih kasar.

Untuk harga pastinya lebih murah Robusta. Kenapa? Hal ini tentu tidak lepas dari kualitas masing-masing kopi tersebut. Selain itu yang membuat Robusta menjadi lebih murah karena dari cara penanamannya itu sendiri. Menanam Robusta lebih mudah daripada menanam Arabica. Itu berarti untuk menanam Robusta tidak terlalu sulit dan tidak mengeluarkan biaya yang banyak, dibanding menanam Arabica yang perlu keketatan untuk merawatnya. Ini dikarenakan Robusta lebih rentan terhadap hama dan penyakit, Robusta juga tidak sensitif terhadap iklim, ia bisa tumbuh ditempat dimana Arabica tidak bisa tumbuh, selain itu Robusta juga menghasilkan lebih banyak buah daripada Arabica. Hal ini berbanding terbalik dengan Arabica, maka dari itu tidak heran jika Arabica adalah bibit kopi yang langka dan hanya tersedia pada toko-toko yang berkualitas J .

Nah, mungkin hanya segitu pengetahuan yang saya tahu. Kurang jelas? Yang ingin bertanya silahkan komen. Kritik dan sarannya selalu ditunggu
(◡‿◡✿)

Gigi masih bisa tumbuh saat dewasa


Kata siapa orang dewasa sudah tidak bisa lagi tumbuh gigi? Orang dewasa masih bisa kok. Ini terbukti seperti apa yang saya alami <(˘̯˘ )>

Semua itu berawal ketika saya merasakan sakit gigi yang teramat pada bulan-bulan yang lalu, hmm tepatnya bukan sakit gigi sih tapi sakit aja. Dan setelah diperiksa ternyata sakit itu berasal dari gusi saya yang membengkak, waw sakit sekali rasanya. Lokasinya tepat pada pojok atas gusi saya. Awalnya hanya satu yang bengkak, tapi makin kesini jadi 2, 3, dan 4 di masing-masing pojok gusi saya. Selama itu saya jadi tidak bisa berbicara karena saking sakitnya, apalagi makan dan kadang merasakan pusing (͡ï̯͡ï) . Setelah beberapa hari kemudian ternyata ada sedikit tonjolan keras. Ternyata aku sadar itu adalah gigi. Dari situ saya baru tahu bahwa diusia dewasa pun masih bisa tumbuh gigi.

Yang saya alami adalah tumbuhnya gigi bungsu artinya gigi terakhir. Gigi bungsu ini tumbuhnya sangat perlahan dari gigi-gigi yang lain. Tumbuhnya gigi bungsu ini dari umur 17-21 bahkan sampai 35 tahun atau bisa tidak tumbuh sama sekali. Biasanya pada awal dia tumbuh, gusi akan agak bengkak, itu yang saya alami. Yang perlu dilakukan jika gusi gigi bungsu sakit adalah cek ke dokter gigi, supaya kita bisa tahu keadaan gigi bungsu kita apakah terjadi penyimpangan atau tidak.

Yang ditakutkan adalah adanya impaksi pada gigi bungsu kita. Impaksi adalah kondisi pertumbuhan gigi yang tidak sempurna dengan posisi yang tidak tepat. Itu terjadi karena berbagai faktor, salah satunya adalah karena tidak adanya tempat untuk erupsi. Rahang “kesempitan” gara-gara pertumbuhan tulang rahang kurang sempurna. Selain itu yang sering jadi masalah ketika gigi tidak muncul sempurna pada gusi. Gusi yang menutupi gigi dapat menyebabkan penumpukan sisa makanan dan bakteri yang dapat menyebabkan infeksi dan sakit pada gigi.

Sekarang gigi saya sudah lengkap, ada 32 dan sehat itu berarti saya sudah dewasa. Tidak terasa waktu begitu cepat.